Ülkemizin güneydoğu sınırında, yıllardır süren çatışmaların gölgesinde yaşam mücadelesi veren İbrahim, oğlu İsmail’in zorunlu askerlik hizmetinin bitmesine yalnızca 20 gün kala, küçük geçim kaynaklarına tutunarak hayata direnmektedir. Tavukları ve yumurtaları, evin tek gelir kapısıdır; ta ki bu düzen, bir yabani hayvanın saldırısıyla bozulana dek .İbrahim, askerdeki oğluna yazdırdığı mektupta “uzman” olarak kalmasını ve askerlik maaşını kendisine göndermesini ister. Bu mektup, baba-oğul arasında sadece para değil, bir kader meselesine dönüşmüştür. Ancak İbrahim’in hayatı, tesadüflerle altüst olur. Bankada, yaşlılık maaşını almaya çalışırken, kalp krizi geçiren bir adamın içinde yüklü miktarda para bulunan poşeti, kendi eşyalarının arasına karışır. Aynı gün, babasının kimliğini unuttuğu için maaşı alamaz. Ertesi sabah, babasını kaybeder. Artık yapayalnızdır. Küçük kızının ihtiyaçlarını karşılayacak tek kuruş geliri kalmamıştır. Oğluna ulaşarak tezkeresini bırakmasını ister; ama karşılık alamaz. Eskiden yaptığı orman kaçakçılığına dönmesi için arkadaşları ısrar etse de, geçmişte geçirdiği bir kazanın izleri hâlâ tazedir. Tam bu çıkmazda, yanlışlıkla elinde kalan poşetin içindeki parayı fark eder. Yoksullukla kıvranan bir adam için bu para, bir ömürlük huzur demektir. Ancak vicdanı, başka bir hesap yapmaktadır. İbrahim, iç çatışmalarla geçen uykusuz gecelerin sonunda kararını verir ve parayı karakola teslim eder. O andan itibaren hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.
